Rozdzial 1

Bylam tak zmeczona,ze nie mialam nawet sily sie wykopac.Wzielam paczke popcornu i siadlam na kanapie.Wlaczylam lokalna telewizje.Tepo patrzac sie w ekran, po 30 minutch zorientowalam sie,ze ciagle mowia o tym samym.Przy Layor Street wprowadzily sie wielkie gwiazdy.Nagle,z nikad pojawila sie ciocia.

-O to zaraz obok nas!-krzyknela.

W sumie nie bardzo sie skoncentrowalam,wiec nie wiedzialam nawet o kim media trabily.Wreszcie zmeczenie dalo sie we znaki.Poczulam sie tak senna,ze usnelam w salonie.

Nastepnego ranka obudzilam sie z ogromnym bolem glowy.Poszlam do kuchni po tabletke.Zauwazylam wielka sterte nalesnikow polanych syropem klonowym.Odrazu zaburczalo mi w brzuchu.Skonsumowalam cala porcje,nie upewniajac sie przy tym,czy byla dla mnie.Polecialam do "mojego" pokoju,wyciagnelam pierwsze z brzegu ubranie z walizki,po czym swierdzilam,ze przejde sie na spacer i ogladne okolice.

Wyszlam z domu,szlam prosto przed siebie,bez celu.Wedrowalam i wedrowalam,az zorientowalam sie,ze nie wiem gdzie jestem.Spojrzalam na zegarek,byla 14... 14?!Przeciez wyszlam z domu o 12!Nie powiedzialam cioci,ze wychodze.Zakladalam,iz bedzie bardzo zla.Nerwowym krokiem  ruszylam w kierunku domu.Przynajmniej tak mi sie wydawalo.Zaczelam biec,nie patrzac nawet przed siebie.Bieglam,bieglam i bieglam.Nagle ktos pociagnal mnie z bara.Strasznie sie wkurzylam.

-Nie mozesz patrzyc jak idziesz?!!-krzyknelam.

-Przepraszam,bardzo przepraszam!-odpowiedzial speszony nieznajomy.

Zaraz,zaraz.Te blad wlosy,ten irlandzki akcent.O ja!Przeciez to Niall z One Diection!-pomyslalam.Mialam na jego punkcie obsesje.Znalam date urodzin nastolatka,wiedzialam o nim totalnie wszystko,co tylko znajdowalo sie w internecie.Nie,nie,nie!Nie dam po sobie poznac,ze go znam.Wyjde na idiotke.W normalnej sytuacji pewnie zaczelabym sie drzec z radosci.Postanowilam ochlonac,w sumie jeszcze to do mnie nie dotarlo.

-A gdzie zmierzasz?-zapytal chlopak.

-Aaaa na Layor Street,to tu gdzies,niedaleko-odpowiedzialam.

-Taaa,niedaleko-usmiechnal sie-tylko 6 km od LS(skrót od nazwy ulicy).

-O kurcze..-moja twarz posmutniala.Mialam do domu tak daleko.Dodatkowo w drzwiach czekala na mnie zapewne wsciekla ciotka.Super!Z moich przemyslen wyrwal mnie Niall.

-Tez tam mieszkam,wskoczymy do auto mojego kolegi,Lou,jest tu niedaleko.Zaraz nas zgarnie-odparl.

-O jak super!-powiedzialam.

-W miedzy czasie mozemy sie troszke poznac.Skad jestes?-zapytal.

-Z Polski..-odpowiedzialam.I tak zdawalam sobie sprawe,ze nie bedzie wiedzial gdzie to jest.

-YYYYYY,to w Azji?

-Nie,w Europie..-usmiechnelam sie.

-A,to fajnie.O czekaj,Lou juz jest.Choc wsiadaj!-odparl.

Otworzyl szarmancko drzwi,po czym wsiadlam do srodka.

-To Lou,jeden z moch  przyjaciol!-wesolo odpowiedzial chlopak.

Bylam taka wstydliwa.Moje serce bilo coraz szybciej,a wnetrznosci pochodzily do gardla.Czulam,jak wszystko wirowalo.Nie Zuza!Ogarnij sie!Nie mozesz byc taka!Nie tu,nie w tej chwili!Zachowuj sie normalnie!Udawaj,ze ich nie kojarzysz!!

-Milo mi cie poznac-wydusilam z udawanym spokojem.

-Nawzajem!-wyszczerzyl kly.

I tak jechalismy sobie,rozmawiajac,az nasza szczesliwa wycieczka dobiegla konca.

-To jestesmy-odparl Niall.

-Wielkie dzieki za podwozke-odparlam-naprawde nie wiem,co bym bez ciebie zrobila,bez was-krzyknelam.

-Do zobaczenia-oznajmili chlopcy.

-Papapa-rzucilam na pozegnanie.

Mialam tylko nadzieje,ze ciotka nie zauwazyla,ze bylam nieobecna.Jak myslalam,tak tez bylo.Tutejsza opiekunka znajdowala sie jeszcze w pracy. Uffff 100000 problemow mniej.

Ten "maly spacer" tak mnie zmeczyl,ze nie przebierajac sie w pizame,opadlam na lozko.Zasnelam.Obudzil mnie sygnal karetki.Szybko pobieglam zobaczyc,co sie stalo.Otworzylam balkon,a to co ujrzalam totalnie mnie zdzwilo.Nigy nie mialam stycznosci z osoba martwa.A tu z sasiedniego domu wynoszono zwloki..

************************************************************************************
Kogo zwloki wynoszono?
Czy dziewczyna pozna reszte chlopcow?
Jak dziewczyna spedzi reszte wakacji?
To wszystko w nastepnych czesciach..
I koniec 1 rozdzialu.Jak wam sie podoba?Troche nad nim siedzialam,staralam sie,zeby wszystko bylo,jak nalezy.Tak sie ciesze,ze juz go napisalam.Sprawdzilam tylko raz,wiec moga pojawic sie bledy.W kazdym badz razie prosze o wyrozumialosc.Dopiero zaczynam . HOPE U LIKE IT. Komentowac,a nowy rozdzial pojawi sie szybciej.